(1932, Grodno)

 “Herkesin anneannesi babaannesi vardı. Neden biz dört kişilik bir aileyiz sorusu, annemin ve babamın canını çok yakardı.”

Beyaz Rus olarak tanımladığı babası Polonya’da, annesi ise Belarus’ta doğar Loretta Taranto’nun. Berlin’de mühendislik okuyan babası naklini Viyana’ya aldırır ve aynı üniversitede iktisat eğitimi alan hayat arkadaşıyla tanışır. 1925 yılında evlenerek trenle Romanya’ya, oradan da vapurla İstanbul’a varırlar ve Beyoğlu’na yerleşirler. Babası İstanbul’da bir şirkette görevlendirilir. Ağabeyi yazları ailece gittikleri İstanbul’un Erenköy semtinde, kendisi ise anne memleketi Belarus’un Grodno şehrinde dünyaya gelir. Soğuk kış şartları göz önünde bulundurularak 8 aylıkken İstanbul’a dönerler annesiyle. Beyoğlu’nda başlayan İstanbul hikayeleri beş sene sonra o dönemler dağ başı olarak tanımlanan Nişantaşı’na taşınmalarıyla devam eder. İş anlaşması biten babası Türkiye’den ayrılmak ister ancak II. Dünya Savaşı çıkınca Türkiye’de ve dolayısıyla hayatta kalırlar. Ancak ailenin diğer üyeleri savaş sırasında öldürülür. 1947 yılında da Türkiye vatandaşı olurlar.

Anne ve babası aralarında Rusça, ağabeyi ve kendisiyle Fransızca konuşur, ağabeyi ve kendisi ise Türkçe konuşurlar aralarında. İlkokulu Şişli Terakki’de, ortaokulu İngiliz Kız Ortaokulu’nda okur. Daha sonra Amerikan Kız Koleji’nde iki sene eğitim alır ve Londra’ya gider. 1953’te Londra’da bir sene, bir sene de Paris’te eğitim alır. Türkiye’ye döndükten sonra üniversiteye devam etmemekle birlikte kısa bir süre öğretmelik yapar. Daha sonra da yabancı bir Hava Yolu şirketinde üç sene çalışır. Çalışan kadınların normal karşılanmadığı bir dönemde tek çalışan kadındır kendisi. Çalışma hayatına 1955’te evlendikten sonra ara verir ve 1956 ve 1958 yılında doğan kızlarının eğitim hayatı düzene girince aynı şirkette tekrar çalışmaya başlar ve 63 yaşında emekli olur.